เริ่มต้นบันทึกเรื่องราวให้กับตัวเองเสียบ้าง… ค้นหาสิ่งที่ตัวเองต้องการเจอหรือยัง? ยังเฝ้าคอยถามตัวเองด้วยคำนี้อยู่เสมอ แต่ก็ยังไม่สามารถหาคำตอบมาไขคำถามนี้ได้เสียที ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้ สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันใช่หรือเปล่า มันใช่หรือยัง? เพราะตัวเราเองเหนื่อยมามากพอแล้วกับสิ่งที่ผ่านมาในอดีต จะไม่หวนกลับไป จะไม่คิดถึงมันอีก ถึงแม้มันยากมากที่จะเช่นทำก็ตาม
ติดฝนอยู่ที่ออฟฟิศอีกแล้ว ยังไม่อยากกลับเพราะกลับไปก็เคว้งคว้าง เงียบเหงาในห้องเหลี่ยมอีกเช่นเคย นั่งมองดูสายฝนโปรยปรายไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุดเลยสักที นั่งสดับฟังเสียงของมันที่กระทบกับกระจกออฟฟิศ และเสียงที่มันกระแทกตัวเองเข้ากับหลังคา มันช่างเพราะพริ้งในมุมมองของคนขี้เหงา
เพราะชีวิต…คือการเดินทาง ผมมีเป้ใบเก่าหนึ่งใบเอาไว้ใส่ความทรงจำที่เก็บเกี่ยวได้บนถนนระหว่างการเดินทาง การเดินทางของผมมีจุดหมาย จุดหมายคือค้นให้พบว่าอะไรคือชีวิต แสนเหนื่อยในบางครั้ง แสนสุขในบางครา ผ่านหนทางมามากมาย เป้ใบเก่า รองเท้าคู่เก่า มันก็เริ่มขาด ครั้งแล้วครั้งเล่า แม้มันจะขาดแม้มันจะเสีย เป้ใบเดิมมันก็ยังเก็บความทรงจำทุกอย่างเอาไว้เสมอ เมื่อไหร่ที่ความทรงจำมันเต็มเป้ใบเก่าใบนี้ ผมจะแวะไปทะเล เทเอาความทรงจำลงไปเก็บไว้ เพราะทะเลมันเป็นเหมือนตระกร้าความทรงจำใบใหญ่ของผม
