เปลี่ยนใจมาวิ่งเทรล

ช่วงระยะหลังจากจบมหาวิทยาลัยเชียงใหม่มาราธอนเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา หลังจากวันนั้นก็เริ่มมีความคิดที่จะเปลี่ยนแนวการวิ่งของตัวเองทันที มินิมาราธอน ฮาร์ฟมาราธอน มาราธอน ผ่านมาหมดแล้ว ต้องลองอะไรใหม่ๆ ดูบ้างดีกว่า

ความคิดนี้เริ่มมาตั้งแต่ก่อนวิ่งมาราธอน เนื่องจากติดตามกลุ่มของ Ultra Trail ใน Facebook มาตลอด ซึ่งเป็นกลุ่มที่คอยแบ่งปันข่าวสาร และติดตามการแข่งขันในรายการใหญ่ๆ ที่มีนักวิ่งไทยไปวิ่ง ก็เกิดแรงบันดาลใจว่าสักวันเราจะไปให้ถึงจุดนั้นให้ได้

หลังจากจบมาราธอนแรก ก็เริ่มมีความคิดว่านี่คือที่สุดของการวิ่งแล้วเหรอ? วิ่งๆ วิ่งไปเรื่อยๆ จนถึงเส้นชัยก็จบ ไม่น่ามีอะไรตื่นเต้นมากไปกว่าความเร็วของการวิ่ง บางคนใช้เวลาเป็นปีตั้งเริ่มวิ่งจนจบมาราธอนแรก ผมใช้เวลา 4 เดือน ที่จริงมันก็ไม่ได้มีอะไรมาก แต่วิ่งให้จบแค่นั้นเอง

มันน่าเบื่อไปไหมกับการวิ่งแบบนี้? นี่คือคำถามแรกหลังจากวันที่วิ่งมาราธอนแรกจบ จริงๆมันเป็นความรู้สึกส่วนตัวไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคนนะ โดยเฉพาะคนที่ยังหลงไหลในความเร็ว คำว่าน่าเบื่อสำหรับผมคือการที่ต้องวิ่งแบบเดิมซ้ำๆ ไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นไปมากกว่าความเร็ว และถนนลาดยางเท่านั้นเอง ลองวิ่งในป่าดูไหม

ผมติดตามผู้คนที่วิ่งเทรลหลายๆคน ทั้งในเฟสบุ๊ค และ Strava ได้เห็นประสบการณ์ เส้นทาง สภาพเส้นทางวิ่ง สภาพแวดล้อมต่างๆ ผ่านทางภาพถ่ายที่นักวิ่งถ่ายระหว่างวิ่ง ช่างเป็นอะไรที่น่าสนใจและท้าทายเหลือเกิน เป็นการวิ่งที่แทบจะไม่ต้องคำนึงถึงความเร็ว ปล่อยวางเรื่อง Pace ต่างๆ สนใจในธรรมชาติ จดจ่อกับสภาพเส้นทาง เทคนิคการวิ่ง ฯลฯ

อะไรที่ต่างจากวิ่งบนถนน?

เส้นทางวิ่ง แน่นอนสิ่งแรกที่มองเห็นได้ชัดคือเส้นทางวิ่ง ถนนก็คือถนนลาดยาง คอนกรีต อาจจะมีลูกรังบ้างนั่นคือถนนที่ทุกคนใช้วิ่ง แต่การวิ่งเทรลเส้นทางวิ่งคือดิน หิน โคลน ลำธาร ฯลฯ ส่วนใหญ่จะมีความชันมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับสถานที่และสภาพแวดล้อมด้วย ดังนั้นวิธีการวิ่งก็ต่างกันออกไปด้วย พื้นที่ไม่เรียบและไม่สม่ำเสมอท่าวิ่งของเราก็ต้องเปลี่ยนไปตามสภาพเส้นทาง การลงเท้าที่ไม่แน่นอน การใช้สมาธิไหวพริบ ทุกก้าวที่เหยียบลงไป มีอันตรายเสมอเพราะความไม่เรียบของเส้นทาง

ความเร็ว เราไม่สามารถใช้ความเร็วเหมือนการวิ่งบนถนนหรือพื้นราบ เพราะวิ่งเทรลจะมีขึ้นเขา ลงเขา บางครั้งเราอาจจะต้องลดความเร็วเมือขึ้นเนิน ลงเนิน หรือเมื่อสภาพเส้นทางนั้นไม่เอื้อสำหรับการวิ่ง ไม่จำเป็นที่เราต้องวิ่งตลอดทาง เดินเมื่อจำเป็นต้องเดิน

ธรรมชาติ นี่คือสิ่งที่หาได้น้อยจากการวิ่งบนถนน การวิ่งเทรลทำให้เราใกล้ชิดธรรมชาติมากขึ้น บางครั้งเราวิ่งขึ้นเขาแบบเหนื่อยๆ แต่พอไปถึงขัางบน ได้เจอกับความเย็นสบายของธรรมชาติ สิ่งต่างๆรอบตัวที่ดูแล้วผ่อนคลาย ทำให้เรามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

สรุป

ความท้าทาย ความยาก ความฟิต เป็นสิ่งที่ผมชอบเราสามารถวิ่งช้า แต่เรามีความอึด ได้เจอกับธรรมขาติที่สวยงาม ได้ใช้สติ ความคิดในการวิ่ง ทำให้ผมไม่เคยเบื่อ และเปลี่ยนใจมาวิ่งเทรล!