เพราะชีวิต……คือการเดินทาง

เพราะชีวิต…คือการเดินทาง ผมมีเป้ใบเก่าหนึ่งใบเอาไว้ใส่ความทรงจำที่เก็บเกี่ยวได้บนถนนระหว่างการเดินทาง การเดินทางของผมมีจุดหมาย จุดหมายคือค้นให้พบว่าอะไรคือชีวิต แสนเหนื่อยในบางครั้ง แสนสุขในบางครา ผ่านหนทางมามากมาย เป้ใบเก่า รองเท้าคู่เก่า มันก็เริ่มขาด ครั้งแล้วครั้งเล่า แม้มันจะขาดแม้มันจะเสีย เป้ใบเดิมมันก็ยังเก็บความทรงจำทุกอย่างเอาไว้เสมอ เมื่อไหร่ที่ความทรงจำมันเต็มเป้ใบเก่าใบนี้ ผมจะแวะไปทะเล เทเอาความทรงจำลงไปเก็บไว้ เพราะทะเลมันเป็นเหมือนตระกร้าความทรงจำใบใหญ่ของผม

ผมเป็นคนชอบทะเล ทะเละม่เคยสงบ ทะเลมีคลื่น คลื่นก็เดินทางตลอด เพียงแค่ไปยืนอยู่บนชายหาด คลื่นก็เดินทางมาหาผมพร้อมความทรงจำของผมที่เอามาเก็บไว้ ที่ผมเอามาฝากไว้ ผมไม่รู้ว่าคลื่นจะนำพาความทรงจำอันไหนมาให้ดู แต่ก็เถอะไม่ว่าจะเป็นความทรงจำอันไหนมันก็ทำให้ผมยิ้มได้

ทุกครั้งที่เหนื่อย ก็นั่งลงข้างถนน มีผู้คนมากมายที่เป็นนักเดินทาง ก็ต่างเดินสวนกันไปมา บ้างก็หยุดแล้วบอกว่าฉันเหนื่อยแล้ว บ้างก็บอกว่าฉันเจอแล้ว บ้างก็บอกว่าไร้สาระ บ้างก็บอกว่าน่าเบื่อ บ้างก็บอกว่าสนุก

การเดินทางของผมแม้จะมีจุดหมาย แต่ระหว่างทางที่เดินมักจะมีสิ่งสวยงามอยู่เสมอ ไม่ชอบทางลัด ทางลัดมันเร็วเกินและมันอาจทำให้ผมพลาดในหลายๆสิ่ง ผมไม่รีบในการเดินทางของผม และ ณ เวลานี้ผมก็กำลังเดินทางเช่นเคย

ไอ้หนุ่มหัวใจพเนจร -: Let go nomad stranger.